Helaas laat de sailmail van Esther nog even op zich wachten.
Gisteravond hebben we wel met haar kunnen appen.
Ze was 2 dagen zeeziek geweest, dus helemaal op. 9 keer per dag overgeven is ook wel erg veel. Pech als je hierin recordhoudster bent. Ze was blij weer vaste grond onder de voeten te hebben. Nu kon ze weer eten. De arts wil haar nog even laten wennen. Ze moet gewoon proberen te eten, maar elk slokje water en elk hapje cracker komt er weer uit. Ze denkt (en hoopt) dat ze door het ergste heen is.
Nu, op Jamaica, geniet ze van de blauwe zee, de witte stranden. Gisteren heerlijk gezwommen. In Cuba mochten ze niet zwemmen, omdat fabrieken daar het afvalwater lozen in zee.
Het zeilen vindt ze heerlijk. Soms sta je met z’n 10en op een rij te trekken. Langs de kust van Cuba hebben ze vooral op de motor gevaren en het hijsen en strijken geoefend. Toen ze afbogen naar het zuiden, hebben ze echt gezeild.